poem

  कविता

एकटी कथा मने राखी 
                            –पूर्णप्रसाद राजवंशी

सुन सुन दादा भाई
भाविया देख बहिन वाई
कोच राजेर कथा
आदि काले प्रागजोतिष, मद्यम काले कामरुप
एइटी रहे कोचेर राज शास्त्रय अनुरुप

ईतिहासे बले कथा, घुरिये उठे कोचेर माथा
कि करिते पारी ?
सकि हायऽ कि करिते पारी ?
मातृभूमी  माअ‍ेर लाज
जन्मेर नाम कोच राज
जदि  हामा राखि त नापारी
धर्तिर भार हय नाकुन जगते नारही

पुर्व छिलो धनेश्वरी पछिमते कोशी
बिश्व सिंहेर किर्तिमान चिर जुगे घसी
निलाचल पर्वतेर कामाख्यार सयखात
मुन्दिल बेनाए पूजा करे हय बिश्वबिख्यात

चिलाराय ताहार बेटा बिश्व माहाबिर
चिल्हार मतन बिजय करे उठाए कोचेर शिर
चिकनग्रामेर राजवाडी कोच बिहारे सारे
बाईस पिडीं राज्य करे ताहारे भितरे

सुन सुन दादा भाई
भाविया देख बहिन वाई
कोच  जातेर बेथा
कि करिया छिले कोच ?
कि करे आझी ?
आप्नारे जगत सहे कोच बडय अपमान
दुःखीयारे जीवन भाला बनी स्वभिमान
चल्ते–फिर्ते कोचेर आझी शिर झुका जाए
रहन सहन बली बचन खिल्ली उरा जाए

सुन सुन दादा भाई
भाविया देख बहिन बाई
एकटी कथा मने राखी, कोचेर बेथा भाविया देखी
मातृभूमी माअ‍ेर लाज
जन्मेर नाम कोच राज
जदि हामा राखि त नापारी
धर्तिर भार हय नाकुन जगते नारही
..............................................................
गजब छे दुनियाँ

गजब छे दुनियाँ
घरेर व्यवहार बिग् िगिछे ।
नाकार ढुकेचे, कुकुर निस्केचे,
ताँह कहचे, हुकुम चलाम
    गजब छे दुनियाँ.....
जबकि हुकुमे चलाए ।
सबकुछ डुबाए दिछे
मात्र आप्नार स्र्वाथर बादे
अबुझलाक सोसण करिए
अस्त–व्यस्त बेनाए दिछे
ताँह कहचे, हुकुम चलाम
    गजब छे दुनियाँ.....
राष्टिङयता कि हए
दस भक्ति कि हए
एक जराभि ख्याल निराखिए
मनत एक विचार
बाहिराति दसरा बिचार
उल्टिए निदेखेचे मुइ कि कर्नु ?
ताँह कहचे, हुकुम चलाम
    गजब छे दुनियाँ.....
   
                      विभुति नारायण सिंह
                         फुलबारि, झापा
............................................................
मोर अधिकार नि छे

गहम धान माकारे दानाला फलाउ मुई
गारी–गारी काछाये हाट लेजाउ मुई
आला खाचु आधा पेट रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

मोर खेतखान लिए भट्टिला बेनाले
इटाला पाकाले महल्ला बेनाले
मोर छे भाङ्गा घर रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

मोर खेतखान लिए स्कूल बेनाले
मास्टर आन्ले जागिर खिलाले
मोर ताने अक्षर काल रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

मोर खेतखान लिए अस्पताल बेनाले
डाक्टर आन्ले उपचार कर्ले
रोगे मरु घरेर कने रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

ढोल बलाउ मुई करताल बलाउ मुई
गालार भाङगिए गाउन गिदाउ मुई
कुना गेले मोर नाचन रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

मोर खेतखान लिए कोई राजकर्ले
जेल बेनाले खेल खेलाले
आला मुई सुकुमवासी रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

हाति छिले मोर घरा छिले मोर
वड–वड घर आर मुधर छिले मोर
आला चलाउ रिक्सा ठेला रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

हाल खान उठाउ मुई
हाल खान उठाउ मुई
आङगुलला भाङिए जिन्दावाद गिदामु मुई
मुइ गिदामु सबे खुना रे
कि मोर अधिकार नि छे ।

                          अर्पणा राजवंशी, जुरोपानी  अधिकारकर्मी
                            राष्ट्रिय महिला अधिकार मञ्च, झापा     
........................................................................................
गजल

आस्रा दिए..............

                                 श्याम प्रसाद “डाङरा”
                                  घैलाडुब्बा–५, लखरिगद्दी

आस्रा दिए दागा दिलो जिबनड नास होल
घर भाडिए उजार कर्लाे इलुआ बारित बास होल

नकली मायात एनङ बिस छिले, दिलड जल्ते रहचे
दिल जलिल, जान जलिल जिबनड जिन्दा लास होल

चखुर निद, मनेर चेन लुटिए बेनालो फकिरा
गटे कुछु लुटिये लिलो बाकी एकमुठि सास रोल

पागल कहचे, सन्का कहचे आर कहचे माथा गरम
भोक हाराल, प्यास हाराल जिबनड किसेर भास होल

मैनार लाखा बलि बलिए सादा दिलड घाउ बेनालो
तोर बेनार घाउर बिस दिलत साधाए बारमास रोल
...........................................................................
 कविताला
जम्काल                                                              

धन सम्पती हातेर मलि
आझी छे काल्हि नि ।
धनि गरिब कर्मेर लेखा
काँह किन्वा पार्बे नि ।।

        बाप बेटा जगत बन्धु
        काँहार संगे रोहोबे नि ।
        मयाँर जन्जाल जेत्रए बड
        काँहार संगे जाबे नि ।।

हँुसियार तुई केत्र बड
बाच्वा तुई पार्बोइ नि ।
नुकाए जा चखुर भेल्ङित
नि लागाले छार्बेइ नि ।।

        समन आसिल गमन कर
        भाग्वा तुई पार्बोइ नि ।
        दाना सकिल चखु मुझिल
        काल्ड चिन्वा पार्बोइ नि ।।
                                                                     लखन राजवंशी
                                                                     अनारमनि, झापा
...............................................................................................

आर घुरिए नि आसिल

संगे छिन गपसफ करिस्न
काँहार ते कि फम पाल ।
फुच करे उठिए चुलिगेल
आर घुरिए नि आसिल ।।

        जावा त लागे सभाके
        निजाले त हबे नि ।
        यह नि कहले आर नि आसिम
        आर घुरिए नि आसिल ।।

देवेर लिला ना कर्मेर लेखा
मुछिए मेटा नि जाछे ।
बिस्राए सभाके चुलिगेल
आर घुरिए नि आसिल ।।

        जेनङे आसिल सेनङे गेल
        मयार जन्जाल दिए गेल ।
        गेल ते गेल कुन्ठिन गेल
        आर घुरिए नि आसिल ।।

                                                        हेमन्त राजवंशी
                                                         बिर्तामोड